آثار تاريخى دوران صفويه در شهرستان فيروزآباد است كه در بخش قير و كارزين، كيلومتر 35 جاده قير به هنگام، 700 متر پس از مجتمع شركت نفت واقع شده است.اصل اين بنا مربوط به دوران صفويه بوده كه پس از آن در دوران قاجاريه الحاقاتى بدان افزوده شده است.مصالح به كار رفته در ساخت اين بنا لاشه سنگ با ملاط گچ مىباشد. ورودى بنا كه در ضلع شرقى واقع شده است، در دوره قاجار دستخوش تغييراتى شده به گونهاى كه هم اكنون به صورت روباز مىباشد، در حالى كه اصل بنا سردرى پوشيده داشته كه بدنه آن نيز با گچ اندود شده است. در ضلع شرقى، در جهت شمالى ـ جنوبى بنا نورگيرى به ابعاد 70×50 سانتىمتر وجود دارد. بدنه بيرونى بنا به طور كامل به صورت اندود گچ بوده كه به تدريج فرو ريخته است. طريقه چيدن ديوارهاى امامزاده به گونهاى است كه بين سنگهاى به كار رفته در بنا، ملاط بسيار زيادى به كار رفته كه اين كار از ويژگىهاى معمارى در دوران اسلامى است. ارتفاع گنبد تا پشت بام بنا 5/2 متر است. در ساق گنبد چهار نورگير به ابعاد 50×50 سانتىمتر جهت تأمين روشنايى فضاى داخلى بنا به كار رفته است. ارتفاع ديوارهاى بيرونى بنا تا سطح زمين فعلى 2 متر و ارتفاع بنا از نوك گنبد تا سطح زمين فعلى 5/4 متر است.ضخامت ديوارهاى اين بنا 75 سانتىمتر است. بدنه داخلى اين امامزاده با گچ اندود شده و جهت زدن سقف اين بنا از عرقچين استفاده شده است. تزيينات داخلى اين امامزاده نيز كاربندىهاى موجود است. سنگ قبرى در اين بنا وجود دارد كه مربوط به 140 سال پيش از اين است. اين سنگ قبر، سنگ اصلى امامزاده نيست و جهت پيدا كردن سنگ قبر اصلى نياز به حفارى است.اين امامزاده در تاريخ23/11/ 1380 با شماره 4736 در فهرست آثار ملى به ثبت رسيده است.
منابع:اسناد سازمان ميراث فرهنگى استان فارس / تحقيقات ميدانى.
وب سایت دانشنامه فارس راه اندازی شده در سال ٬۱۳۸۵ کلیه حقوق این سایت محفوظ و متعلق به موسسه دانشنامه فارس می باشد. طراحی و راه اندازی سایت توسط محمد حسن اشک زری
