دیباچه
منّت خدای را عزّوجل که ما را یارای آن داد تا با بضاعتی اندک، در حد توان خویش و نه درخور شیخ بزرگ، از سال 1377 تاکنون هجده دفتر سعدیشناسی را گردآوریم پیشکش او، گرچه «چراغ پیش آفتاب پرتویی ندارد و منارۀ بلند در دامن کوه الوند پست مینماید».
سال 1376 بود که پیشنهاد نامگذاری اول اردیبهشتماه به نام «یادروز سعدی» و بیستم مهرماه به نام «یادروز حافظ» را به اهالی فرهنگ و مردمان ادبدوست این سرزمین ارائه کردم و پس از دو سال، شورای فرهنگ عمومی کشور به ریاست دکتر عطاءالله مهاجرانی، وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی آن را به تصویب رساند و برای اولین بار در تقویم ایرانزمین بهجز رویدادهای سیاسی، مذهبی، تاریخی و جهانی، روزهای فرهنگ، ادب و حکمت نیز جایگاه خود را یافتند و به میمنت نام بلند سعدی و حافظ، ده شاعر و حکیم دیگر این سرزمین از جمله فردوسی، عطار، مولوی و... صاحب یادروزی ویژه خود شدند.
یادروز سعدی به یمن خوبیها و زیباییهای اندیشۀ سعدی، چون شعر و نامش، به زودی جهانگیر شد. در این سالها علاوه بر شهر شیراز، شهر بارگاه سعدی بزرگ، در بسیاری دیگر از شهرهای ایران و جهان، دوستدارانش، این روز را به جشن نشستند و از خوان حکمت و عشق و شورش خوشهها چیدند؛ از مدارا و مهربانی و عشقش، سخن گفتند و صیت سخنش را که جهانگیر شده، یادآور شدند. از حریر رنگ رنگ گلستان، گسترۀ بوستان، کارستان غزل و شکوه قصیده شیخ سخن راندند و با شاعران بزرگی چون پوشکین، سروانتس، یونس امره، متنبی و کنفوسیوس او را سنجیدند. دورانشناسیاش را طرحی نو ریختند و آفاق شعرش را همراه با نقش بنیادین او در پایهریزی مکتب ادبی شیراز، بازشناختند. در همین دوران، نمایشنامههای درخوری از زندگی و آثارش ساخته شد و اپرای سعدی به زیبایی به نمایش درآمد.
همّت آموزش و پرورش فارس به مدد آمد و «گلستانخوانی» سعدی در مدارس ابتدایی استان فارس گسترده شد و سعدی دگربار با طفلان مدرسه همنشین گشت. بزرگان موسیقی ایران با ساز و نوا، غزلهایش را عمومی و دلانگیز کردند و نویسندگان و پژوهشگران، مقالات و کتابهای ارزشمندی را همزمان با روزهای پرفروغ سعدی تألیف و منتشر کردند و «مرکز سعدیشناسی» جایزه «کتاب سال» خود را به آثار برتر اهدا کرد. طرح تدوین «دانشنامه سعدی» از سال 1390 در دستور کار قرار گرفت و «فرهنگ سعدی» نیز در آیندهای نهچندان دور منتشر خواهد شد.
از اردیبهشتماه 1377 تا اردیبهشتماه 1394، هجده دفتر سعدیشناسی به صورت مجموعه مقالات منتشر شد که «فهرست مقالهشناسی» این مجموعه 18جلدی نیز در همین شماره آمده است.
سال 1394 بود که تدبیر و امید، گره از کار فروبستۀ ما گشود و مجوز «دو فصلنامه سعدیشناسی» صادر گردید و از این پس «سعدیشناسی» نه به عنوان مجموعهمقالات، بلکه در کالبد «دو فصلنامۀ ادبی و فرهنگی» در اردیبهشتماه و آبانماه هر سال منتشر خواهد شد.
امید است با عنایت و همراهی اندیشمندان، نویسندگان و سعدیپژوهان «نخستین دوفصلنامه تخصصی» پیرامون شاعر بزرگ ایرانزمین، جان و توان تازه و مؤثری یابد.
غرض نقشیست کز ما باز ماند
که هستی را نمیبینم بقایی
© کپی رایت توسط دانشنامه فارس کلیه حقوق مادی و معنوی مربوط و متعلق به این سایت است.)
برداشت مقالات فقط با اجازه کتبی و ذکر منبع امکان پذیر است. نوشته شده در تاریخ: 1395/10/13 (904 مشاهده) [ بازگشت ] |
